چکیده فارسی
کلسینوز تومور هیپر فسفاتمیک با استفاده از پمیگاتینیب
زمینه/هدف Pemigatinib، یک مهارکننده گیرنده فاکتور رشد فیبروبلاست (FGFR) 1-3، یک رویکرد درمانی جدید برای درمان کلانژیوکارسینوما هنگامی که یک همجوشی FGFR یا بازآرایی ژن شناسایی می‌شود، است. اگرچه بیشترین عارضه جانبی گزارش شده پمیگاتینیب هیپرفسفاتمی است، کلسینوز تومور با کلسیفیکاسیون بافت نرم به طور گسترده به عنوان یک عارضه شناخته نشده است. ما یک مورد بیمار مبتلا به کلسینوز تومورال هیپرفسفاتمیک را با پمیگاتینیب گزارش می کنیم. گزارش مورد یک زن 59 ساله مبتلا به کلانژیوکارسینوم متاستاتیک پیشرونده، علیرغم دریافت درمان با سیس پلاتین و جمسیتابین به مدت 7 ماه، در توالی یابی نسل بعدی، فیوژن FGFR2-BICC1 در تومور مشاهده شد. بنابراین، Pemigatinib شروع شد. چهار ماه پس از درمان، ندول‌های زیر جلدی متعددی در قسمت تحتانی کمر، لگن و پاهای او ایجاد شد. بیوپسی پانچ کلسیفیکاسیون عمیق پوستی و زیر جلدی را نشان داد. بررسی‌ها افزایش فسفر سرم (7.5 میلی‌گرم در دسی‌لیتر)، کلسیم طبیعی سرم (8.7 میلی‌گرم در دسی‌لیتر)، و افزایش سطح فاکتور رشد فیبروبلاست سالم 23 (FGF23، 1216 pg/mL؛ مقدار طبیعی <59 pg/mL) را نشان داد. سطح فسفر سرم با رژیم غذایی کم فسفر و سولامر بهبود یافت. کلسیفیکاسیون ها با قطع پمیگاتینیب پسرفت کردند. بحث مهار یا کمبود FGF-23 منجر به هیپرفسفاتمی می شود و می تواند منجر به کلسیفیکاسیون نابجا شود. Pemigatinib، یک مهارکننده قوی FGFR-1-3، اثر FGF-23 را که منجر به هیپرفسفاتمی و کلسینوز تومور می شود، مسدود می کند. هدف درمان در درجه اول کاهش سطح فسفات سرم از طریق محدودیت غذایی یا بایندرهای فسفات است. با این حال، همانطور که در این مورد مشاهده می شود، پسرفت کلسینوز تومورال می تواند با قطع پمیگاتینیب رخ دهد. نتیجه‌گیری از آنجایی که استفاده از مهارکننده‌های FGFR 1-3 شایع‌تر می‌شود، هدف ما جلب توجه به عوارض جانبی بالقوه کلسینوز تومورال است.
کلمات کلیدی:هیپر فسفاتمی ، گیرنده فاکتور رشد فیبروبلاست ، فاکتور رشد فیبروبلاست 23 ، کلسیفیکاسیون
چکیده انگلیسی
Hyperphosphatemic Tumoral Calcinosis With Pemigatinib Use
Background/Objective Pemigatinib, a fibroblast growth factor receptor (FGFR) 1-3 inhibitor, is a novel therapeutic approach for treating cholangiocarcinoma when an FGFR fusion or gene rearrangement is identified. Although the most reported side effect of pemigatinib is hyperphosphatemia, tumoral calcinosis with soft tissue calcifications is not widely recognized as a complication. We report a case of patient with hyperphosphatemic tumoral calcinosis on pemigatinib. Case Report A 59-year-old woman with progressive metastatic cholangiocarcinoma, despite receiving treatment with cisplatin and gemcitabine for 7 months, was found to have an FGFR2-BICC1 fusion in the tumor on next-generation sequencing. Pemigatinib was, therefore, initiated. Four months into the therapy, multiple subcutaneous nodules developed over the lower portion of her back, hips, and legs. Punch biopsies revealed deep dermal and subcutaneous calcifications. Investigations revealed elevated serum phosphorus (7.5 mg/dL), normal serum calcium (8.7 mg/dL), and elevated intact fibroblast growth factor-23 (FGF23, 1216 pg/mL; normal value <59 pg/mL) levels. Serum phosphorus levels improved with a low-phosphorus diet and sevelamer. Calcifications regressed with pemigatinib discontinuation. Discussion Inhibition or deficiency of FGF-23 results in hyperphosphatemia and can lead to ectopic calcification. Pemigatinib, a potent inhibitor of FGFR-1-3, blocks the effect of FGF-23 leading to hyperphosphatemia and tumoral calcinosis as observed in our case. Treatment is aimed primarily at lowering serum phosphate levels through dietary restriction or phosphate binders; however, the regression of tumoral calcinosis can occur with pemigatinib cessation, as seen in this case. Conclusion As the use of FGFR 1-3 inhibitors becomes more prevalent, we aim to raise attention to the potential side effects of tumoral calcinosis.
Keywords:hyperphosphatemia ، fibroblast growth factor receptor ، fibroblast growth factor 23 ، calcification
