مقاله: دوز انسولین گلارژین هر 16 ساعت برای یک مورد پیچیده دیابت نوع یک

  • تاریخ انتشار: 2016
  • جلد: 2
  • شماره: 4
  • issn مجله: 2376-0605
  • صفحات: e346-e350
  • مقاله

چکیده فارسی

دوز انسولین گلارژین هر 16 ساعت برای یک مورد پیچیده دیابت نوع یک

چکیده هدف: دیابت نوع I (T1DM) شایع ترین نوع دیابت در دوران کودکی است. انسولین درمانی پایه اصلی درمان T1DM است و گلارژین انسولین طولانی اثر است که معمولاً به عنوان درمان با انسولین پایه تجویز می شود. اگرچه گلارژین معمولاً یک بار در روز در عصر تجویز می‌شود، فرکانس‌ها و زمان‌بندی‌های دوز جایگزین با نتایج امیدوارکننده‌ای همراه بوده است. روش‌ها: یک زن 23 ساله با سابقه 16 ساله دیابت 16 که در ابتدا با انسولین Hagedorn با پروتامین منظم و خنثی شروع شده بود، سطح هموگلوبین گلیکوزیله (HbA1c) 9.8٪ (84 میلی مول در مول) کنترل نشده داشت. او به گلارژین و گلولیزین تغییر یافت و HbA1c او به 8.5٪ (69 میلی مول در مول) با قرائت مکرر قند خون بالا در ساعت 12 بعد از ظهر بهبود یافت. مورد او بعداً با گاستروپارزی پیچیده شد و او به پمپ انسولین منتقل شد. با این حال، او از دو دوره کتواسیدوز دیابتی غیرقابل توضیح رنج می برد و تصمیم به قطع درمان با پمپ گرفت. در مرحله بعد، او دوباره به گلارژین و گلولیزین برگردانده شد، اما انسولین گلارژین دو بار در روز داده شد. نتایج: HbA1c بیمار به 6/7 درصد (60 میلی مول در مول) اما با اپیزودهای مکرر هیپوگلیسمی قبل از دوزهای برنامه ریزی شده گلارژین بهبود یافت. برای 4 ماه بعد، گلارژین هر 16 ساعت یکبار مصرف شد و کنترل قند خون او به طور چشمگیری بهبود یافت. HbA1c او به 5.5٪ (37 mmol/mol) بهبود یافت، اشتهای او بهبود یافت و مقداری از وزنی را که قبلا از دست داده بود به دست آورد. نتیجه‌گیری: پزشکان باید مراقبت‌ها را فردی کرده و روش‌های دوز و زمان‌بندی متفاوتی را برای گلارژین در هنگام مدیریت موارد پیچیده T1DM در نظر بگیرند. اختصارات: BID = دو بار در روز. DKA = کتواسیدوز دیابتی. DM = دیابت شیرین؛ GI = دستگاه گوارش؛ HbA1c = هموگلوبین گلیکوزیله؛ MDI = چندین تزریق روزانه. QHS = یک بار در زمان خواب. T1DM = دیابت نوع I

چکیده انگلیسی

Insulin Glargine Dosing Every 16 Hours for a Complicated Type I Diabetes Case

ABSTRACT Objective: Type I diabetes mellitus (T1DM) is the most common type of diabetes during childhood. Insulin therapy is the mainstay of T1DM treatment, and glargine is long-acting insulin that is most commonly prescribed as a basal insulin therapy. Although glargine is typically administered once daily in the evening, alternative dosing frequencies and timings have been associated with promising results. Methods: A 23-year-old woman with a 16-year history of T1DM who was initially started on regular and neutral protamine Hagedorn insulin continued to have a poorly controlled glycated hemoglobin (HbA1c) level of 9.8% (84 mmol/mol). She was switched to glargine and glulisine, and her HbA1c improved to 8.5% (69 mmol/mol) with frequent high blood glucose readings at 12 PM. Her case was later complicated with gastroparesis and she was switched to an insulin pump. However, she suffered from two unexplained diabetic ketoacidosis episodes and opted to discontinue the pump therapy. Next, she was switched back to the glargine and glulisine but with the glargine insulin given twice daily. Results: The patient's HbA1c improved to 7.6% (60 mmol/mol) but with frequent episodes of hypoglycemia prior to the scheduled doses of glargine. For the next 4 months, glargine was dosed every 16 hours and her glycemic control dramatically improved. Her HbA1c improved to 5.5% (37 mmol/mol), her appetite improved, and she gained some of the weight that she had previously lost. Conclusion: Clinicians should individualize care and consider different dosing and timing methods for glargine when managing complicated T1DM cases. Abbreviations: BID = twice daily; DKA = diabetic ketoacidosis; DM = diabetes mellitus; GI = gastrointestinal; HbA1c = glycated hemoglobin; MDI = multiple daily injections; QHS = once at bedtime; T1DM = type I diabetes mellitus

جستجو در منابع علمی

تازه‌ترین ژورنال‌ها

Energy and Buildings

0 منبع علمی

Energy

0 منبع علمی

Educational Research Review

0 منبع علمی

Economic Modelling

0 منبع علمی