چکیده فارسی
نارسایی اولیه آدرنال ناشی از مهارکننده‌های ایمن‌پوینت
چکیده هدف: توصیف یک مورد نادر از نارسایی اولیه آدرنال (PAI) از مهارکننده های ایست بازرسی ایمنی (ICPIs). روش‌ها: ما تظاهرات بالینی، یافته‌های آزمایشگاهی حمایتی، پیامدهای طولانی‌مدت و مروری بر ادبیات موجود فعلی در مورد PAI را پس از تجویز ipilimumab و nivolumab توصیف می‌کنیم. یافته‌ها: یک مرد 49 ساله قفقازی با ملانوم متاستاتیک مرحله IIIB و شیمی‌درمانی استاندارد و تک‌تراپی با ipilimumab، علاوه بر ipilimumab، با نیولوماب شروع شد. دو ماه پس از شروع درمان ترکیبی، به مدت 1 تا 2 هفته با ضعف، بی حالی، حالت تهوع و اسهال مواجه شد. از آنجایی که نگرانی برای غدد درون ریز مرتبط با درمان وجود داشت، کورتیزول و هورمون آدرنوکورتیکوتروفیک (ACTH) در ساعت 8 صبح اندازه گیری شد و 5.4 میکروگرم در دسی لیتر (طبیعی، 5 تا 25 میکروگرم در دسی لیتر) و 224 پی گرم در میلی لیتر (طبیعی، 15) ذکر شد. به ترتیب به 66 pg/ml. کورتیزول طبیعی تفسیر شد و پیگیری در کلینیک غدد انجام شد. ACTH در همان زمان کشیده شد اما پس از ترخیص گزارش شد. او مجدداً پس از 2 هفته با علائم پیشرونده مراجعه کرد و کورتیزول prestimulus 1.6 میکروگرم در دسی لیتر بود و 60 دقیقه پس از تجویز کوسینتروپین تغییری نکرد، در 1.7 میکروگرم در دسی لیتر. بر اساس داده های اضافی که شامل غلظت ACTH پلاسما 827 pg/mL، افزایش رنین و آلدوسترون غیرقابل تشخیص با هیپوناترمی و هیپرکالمی همزمان بود، بیمار مبتلا به PAI تشخیص داده شد. او با جایگزینی گلوکوکورتیکوئید و مینرالوکورتیکوئید تحت درمان قرار گرفت و از آن زمان در حال بهبودی سرطان بوده است. نتیجه‌گیری: این مورد نشان می‌دهد که چگونه می‌توان تشخیص یک بیماری کلاسیک را در یک بیمار پیچیده مخدوش کرد و به فهرست غدد درون ریز از ICPI اضافه می‌کند که در آن شک بالینی بالا باید حفظ شود. اختصارات: ACTH هورمون آدرنوکورتیکوتروفیک anti-CTLA-4 Ab آنتی بادی ضد سیتوتوکسیک سلول T آنتی ژن 4 آنتی بادی ICPI بازدارنده ایمنی اولیه PAI نارسایی اولیه آدرنال مرگ برنامه ریزی شده PD-1 1 لیگاند مرگ برنامه ریزی شده PDL-1 1
چکیده انگلیسی
Primary Adrenal Insufficiency from Immune Checkpoint Inhibitors
ABSTRACT Objective: To describe a rare case of primary adrenal insufficiency (PAI) from immune checkpoint inhibitors (ICPIs). Methods: We describe the clinical presentation, supportive laboratory findings, long-term outcomes, and a review of the current available literature on PAI following administration of ipilimumab and nivolumab. Results: A 49-year-old Caucasian male with stage IIIB metastatic melanoma and failed standard chemotherapy and monotherapy with ipilimumab was started on nivolumab in addition to ipilimumab. Two months after starting the combination therapy, he presented with weakness, lethargy, nausea, and diarrhea for 1 to 2 weeks. Since there was a concern for treatment-associated endocrinopathy, an 8 am cortisol and adrenocorticotrophic hormone (ACTH) were measured and noted to be 5.4 μg/dL (normal, 5 to 25 μg/dL) and 224 pg/mL (normal, 15 to 66 pg/mL), respectively. The cortisol was interpreted as normal, and follow-up was arranged in the endocrinology clinic. ACTH was drawn at the same time but reported after discharge. He presented again in 2 weeks with progressive symptoms, and a prestimulus cortisol was 1.6 μg/dL and 60 minutes after cosyntropin administration did not change, at 1.7 μg/dL. The patient was diagnosed with PAI based on additional data that included a plasma ACTH concentration of 827 pg/mL, elevated renin, and undetectable aldosterone with concurrent hyponatremia and hyperkalemia. He was treated with glucocorticoid and mineralocorticoid replacement and has since been in cancer remission. Conclusion: This case exemplifies how the diagnosis of a classic disease can be confounded in a complex patient and adds to the list of endocrinopathies from ICPI, where a high clinical suspicion should be maintained. Abbreviations: ACTH adrenocorticotrophic hormone anti-CTLA-4 Ab anti–cytotoxic T-cell antigen 4 antibody ICPI immune checkpoint inhibitor PAI primary adrenal insufficiency PD-1 programmed death 1 PDL-1 programmed death ligand 1
