چکیده فارسی
شیرین بیان پنهان: مازاد مینرالوکورتیکوئید ظاهری ناشی از قرار گرفتن ناخواسته در معرض عصاره ریشه شیرین بیان
چکیده هدف: مصرف بیش از حد شیرین بیان می تواند باعث علائم غدد درون ریز افزایش آشکار مینرالوکورتیکوئید (AME) شود. این معمولاً به دلیل مصرف بیش از حد شیرینی های حاوی شیرین بیان و ریشه شیرین بیان بومی ایجاد می شود، اما ترکیبات شیمیایی مختلف موجود در شیرین بیان ممکن است در بسیاری از محصولات دیگر نیز استفاده شود که در آنها افزودنی محسوب می شوند و بنابراین به صراحت اعلام نشده اند. روش کار: ما در اینجا یک بیمار 21 ساله را گزارش می کنیم که با ادم شدید مراجعه کرده است. طلسم سرگیجه، سردرد، و پارستزی محیطی؛ و خستگی عمومی و عضلانی. یافتهها: نمونههای خون پتاسیم سرم پایین (2.3-3.1 میلی مول در لیتر [مراجعه 3.5-4.6]) را نشان دادند که نیاز به مکمل پتاسیم (40 میلی مول × 2 در روز) و سدیم طبیعی بالا (142-147 میلی مول در لیتر [مراجعه 137-145]) داشت. . اندازه گیری دفع 24 ساعته متابولیت استروئیدی در ادرار مشکوک به AME را افزایش داد. آزمایشهای خون اضافی غلظتهای سرمی غیرقابل تشخیص آلدوسترون (<38 pmol/L [رجوع 50-360]) و رنین (<2 × 10-3 IU/L [مرجع 6-60]) را نشان داد. عملکرد هیپوفیز (هورمون های تیروئید، پرولاکتین، فاکتور رشد شبه انسولین-1، پروتئین اتصال دهنده به فاکتور رشد شبه انسولین 3) نرمال بود. هیچ علت غدد درون ریز آشکاری برای AME مشخص نشد و بیمار محصولات غذایی شخصی خود را مجدداً ارزیابی کرد. ریشه شیرین بیان در چندین دمنوش گیاهی و آدامس های بدون قند وجود داشت که روزانه به مقدار زیاد مصرف می شد. قطع مصرف این محصولات منجر به رفع کامل علائم مرتبط با AME شد، بنابراین مصرف بیش از حد سهوی شیرین بیان علت آن فرض شد. نتیجه گیری: گزارش مورد ما منابع بالقوه دیگری از شیرین بیان را به جز شیرینی ها نشان می دهد، از جمله شیرین کننده های صنعتی و عوامل طعم دهنده که به طور بالقوه می توانند علائم بالینی ایجاد کنند. بنابراین، پزشکان باید در صورت مشکوک بودن به AME، تاریخچه پزشکی خود را به طیف وسیع تری از محصولات مصرفی گسترش دهند. اختصارات: ACTH هورمون آدرنوکورتیکوتروپیک AME مینرالوکورتیکوئید بیش از حد آشکار 11-βHSD2 11-β-هیدروکسی استروئید دهیدروژناز 2 گیرنده استروژن ER گیرنده مینرالوکورتیکوئید MR GZA گلیسیریزینیک اسید
چکیده انگلیسی
The Hidden Liquorice: Apparent Mineralocorticoid Excess Caused by Inadvertent Exposure to Liquorice Root Extract
ABSTRACT Objective: Excessive consumption of liquorice can cause endocrine symptoms of apparent mineralocorticoid excess (AME). This is usually caused by excessive consumption of liquorice-containing sweets and native liquorice root, but various chemical compounds in liquorice may also be used in many other products where they are considered additives and are therefore not explicitly declared. Methods: We here report a 21-year-old patient who presented with severe edema; spells of dizziness, headaches, and peripheral paraesthesia; and general and muscular fatigue. Results: Blood samples showed low serum potassium (2.3–3.1 mmol/L [ref 3.5–4.6]) requiring potassium supplementation (40 mmol × 2 daily) and high normal sodium (142–147 mmol/L [ref 137–145]). Measurement of 24-hour urinary steroid metabolite excretion raised the suspicion of AME. Additional blood tests showed undetectable serum concentrations of aldosterone (<38 pmol/L [ref 50–360]) and renin (<2 × 10-3 IU/L [ref 6–60]). Pituitary function (thyroid hormones, prolactin, insulin-like growth factor-1, insulin-like growth factor-binding protein 3) was normal. No obvious endocrine cause of AME could be established, and the patient re-evaluated her personal dietary products. Liquorice root was present in several herbal teas and sugar-free chewing gum that had been consumed daily in large amounts. Cessation of usage of these products resulted in complete resolution of AME-related symptoms, so inadvertent excessive intake of liquorice was assumed to be the cause. Conclusions: Our case report reveals other potential sources of liquorice besides sweets, including industrial sweeteners and flavoring agents that could potentially cause clinical symptoms. Clinicians should thus extend their medical history-taking to a broader range of consumer products when AME is suspected. Abbreviations: ACTH adrenocorticotropic hormone AME apparent mineralocorticoid excess 11-βHSD2 11-β-hydroxysteroid dehydrogenase 2 ER estrogen receptor GZA glycyrrhizinic acid MR mineralocorticoid receptor