چکیده فارسی
غدد درون ریز غیرمعمول در سندرم حذف 18q: پاراتیروئید کاذب و پرکاری/هیپو تیروئیدیسم
هدف توصیف غدد درون ریز جدید و غیرمعمول در کودکان مبتلا به سندرم حذف 18q de novo (18q-). MethodsWe 2 بیمار مبتلا به شرایط غیر معمول تیروئید و 1 بیمار که هیپوکلسمی علامتدار نیز دارند را توصیف می کنیم. ResultsThe اولین بیمار مبتلا به پرکاری تیروئید در سن 3 سالگی، با سطح تیروکسین آزاد 3.9 (محدوده، 0.8-1.8) نانوگرم در دسی لیتر. آنتی بادی های پراکسیداز تیروئید 262 (محدوده، 0-32) واحد بین المللی در میلی لیتر، و آنتی بادی های ایمونوگلوبولین محرک تیروئید 384٪ (محدوده، 0-139٪) بود. در درمان با دوز کم متیمازول، او دچار کم کاری تیروئید شد. سطح هورمون محرک تیروئید (TSH) 163 (محدوده، 0.4-4.5) mIU/mL بود. علاوه بر این، او بعداً دچار کمبود هورمون رشد شد. بیمار دوم در سن 4 سالگی دچار کم کاری تیروئید با سطح TSH 46 mIU/mL شد. با این حال، علیرغم درمان مناسب، TSH در سطوح 10 تا 24 mIU/ml به مدت 3 سال بالا باقی ماند که نشان دهنده مقاومت به TSH است. او سپس دچار تشنج هیپوکلسمیک شد و تشخیص داده شد که هیپوپاراتیروئیدیسم کاذب دارد. سطح کل کلسیم وی 6.6 (محدوده، 8.5-10.5) میلی گرم در دسی لیتر و سطح هورمون پاراتیروئید 432 (محدوده، 15-65) pg/dL بود. نتیجه گیری اولین بیمار تصویر ترکیبی از کم کاری تیروئید و پرکاری تیروئید خود ایمنی داشت که برای دستیابی به حالت یوتیروئید به ترکیبی از متیمازول و لووتیروکسین نیاز داشت. برای بیمار دوم، مقاومت خفیف TSH احتمالاً پیشنهاد اولیه حالت مقاوم به هورمون پاراتیروئید بود. اگرچه کمبود هورمون رشد و کم کاری تیروئید در بیماران مبتلا به سندرم 18q- شایع است، بروز پرکاری تیروئید ناشی از بیماری گریوز با همزیستی کم کاری تیروئید هاشیموتو نادر است. هیپوپاراتیروئیدیسم کاذب هنوز در بیماران مبتلا به سندرم 18q گزارش نشده است.
کلمات کلیدی:ژنتیک ، اختلال رشد ، بیماری های پاراتیروئید ، اطفال ، بیماری های تیروئید
چکیده انگلیسی
Unusual Endocrinopathies in 18q Deletion Syndrome: Pseudoparathyroidism and Hyper-/Hypo-Thyroidism
Objective To describe new and unusual endocrinopathies in children with de novo 18q deletion (18q-) syndrome. Methods We describe 2 patients who have atypical thyroid conditions and 1 who also developed symptomatic hypocalcemia. Results The first patient developed hyperthyroidism at the age of 3 years, with a free thyroxine level of 3.9 (range, 0.8-1.8) ng/dL. Thyroid peroxidase antibodies were 262 (range, 0-32) IU/mL, and thyroid-stimulating immunoglobulin antibodies were 384% (range, 0-139%). On low-dose methimazole treatment, she developed hypothyroidism. Thyroid-stimulating hormone (TSH) level was 163 (range, 0.4-4.5) mIU/mL. Moreover, she later developed growth hormone deficiency. The second patient developed hypothyroidism at the age of 4 years, with a TSH level of 46 mIU/mL. However, TSH remained elevated at levels of 10 to 24 mIU/mL for 3 years, despite appropriate treatment, suggesting TSH resistance. She then developed hypocalcemic seizures and was diagnosed with pseudohypoparathyroidism. Her total calcium level was 6.6 (range, 8.5-10.5) mg/dL and parathyroid hormone level was 432 (range, 15-65) pg/dL. Conclusion The first patient had a mixed picture of autoimmune hypothyroidism and hyperthyroidism, requiring a combination of methimazole and levothyroxine to achieve a euthyroid state. For the second patient, the mild TSH resistance was possibly the early suggestion of a parathyroid hormone resistant state. Although growth hormone deficiency and hypothyroidism are common in patients with 18q- syndrome, the occurrence of hyperthyroidism due to Graves’ disease with the coexistence of Hashimoto’s hypothyroidism is rare. Pseudohypoparathyroidism has not yet been reported in patients with 18q- syndrome.
Keywords:genetics ، growth disorder ، parathyroid diseases ، pediatrics ، thyroid diseases