[ سا ] (اِخ) ابن داود ضبی، مکنی به ابوعبداللََّه، از علمای حدیث و مردی امین و فصیح و خطیب و فاضل و اصلش از کوفه بود. در بغداد سکنی گزید و به قضای مصیصة و سپس قضای طرسوس رسید و به سال ۲۱۷ هـ . ق. در همانجا درگذشت. (از الاعلام زرکلی).