[ رِ عی ی / رِ ] (ص نسبی) منسوب است به رفاعة که انتساب به جد است. (از انساب سمعانی).
لغت‌نامه دهخدا
[ رِ ] (اِخ) یا رفاعی حسینی. شیخ احمدبن ابوالحسن علی بن یحیی، معروف به رفاعی حسینی انصاری. مؤسس طریقهٔ رفاعیة. وی به سال ۵۱۱ هـ . ق. در دیه حسن از توابع واسط بدنیا آمد و در واسط به تحصیل ...
[ رِ عی یَ ] (اِخ) گروهی از اهل تصوف که پیرو طریقهٔ شیخ احمد رفاعی حسینی هستند. (از معجم المطبوعات مصر ج ۱). پیروان سید احمدبن ابوالحسن رفاعی. (یادداشت مؤلف). رجوع به رفاعی (شیخ احمدبن اب ...
[ اِ نُ رِ ] (اِخ) ابوالعباس احمدبن علی بن احمد. وفات ۵۷۸ هـ .ق . یکی از صالحین. او در بطایح میان واسط و بصره میزیست. گروهی عظیم از فقراء بدو گرویده اند که آنان را رفاعیه و نیز بطائحیه نا ...
کاربر گرامی، می‌توانید پیشنهاد خود را در مورد این واژه ارسال نمایید.