مقاله: دیابت بی مزه مرکزی گذرا که پس از تزریق وازوپرسین ایجاد می شود

  • تاریخ انتشار: 2022
  • جلد: 8
  • شماره: 1
  • issn مجله: 2376-0605
  • صفحات: 10-Aug
  • مقاله

چکیده فارسی

دیابت بی مزه مرکزی گذرا که پس از تزریق وازوپرسین ایجاد می شود

هدف: علل شایع دیابت بی مزه مرکزی (CDI) شامل ضربه به هیپوفیز، هیپوپرفیوژن و بدخیمی است. با این حال، CDI همچنین می تواند گذرا باشد. یکی از علل ظهور دیابت بی مزه گذرا از طریق استفاده و قطع وازوپرسین است. در اینجا، ما یک مورد از CDI گذرا را ارائه می‌کنیم که در طول پذیرش در بخش مراقبت‌های ویژه ایجاد شده است. گزارش مورد یک زن قفقازی پس از سقوط به اورژانس مراجعه کرد. در ارائه، مشخص شد که بیمار در شوک است و در بخش مراقبت های ویژه جراحی بستری شد. درمان با نوراپی نفرین، وازوپرسین و آنتی بیوتیک های داخل وریدی آغاز شد. در روز 5 بستری شدن در بیمارستان، فشار خون بیمار بهبود یافت و درمان با وازوپرسین متوقف شد. در روز 6 بستری، برون ده ادرار بیمار افزایش یافت و سطح سدیم سرم افزایش یافت. علیرغم افزایش آب آزاد، سطح سدیم سرم همچنان در حال افزایش بود. بخش غدد درون ریز مورد مشاوره قرار گرفت و اسمولالیته ادرار با دیابت بی مزه (DI) مطابقت داشت. اسمولالیته ادرار در دقیقه 30 و 60 پس از دسموپرسین (1-desamino-8-d-arginine vasopressin [DDAVP]) با CDI سازگار بود. اسکن رزونانس مغناطیسی مغز هیچ آسیب شناسی داخل جمجمه ای را نشان نداد. در روز بعد با برنامه ریزی DDAVP، سطح سدیم سرم به زیر سطح هدف کاهش یافت. بدین ترتیب DDAVP برگزار شد. قبل از ترخیص، بیمار به DDAVP اضافی نیاز نداشت. او بدون DDAVP مرخص شد. بحث کارآپ بیمار ما در ابتدا با CDI مطابقت داشت. با این حال، DI خود به خود برطرف شد و از CDI گذرا ثانویه به تزریق وازوپرسین حمایت کرد. تئوری های مختلفی در مورد اینکه چرا این اتفاق با وازوپرسین رخ می دهد ظاهر شده است. با این حال، تحقیقات بیشتری لازم است. نتیجه‌گیری اگر چه نادر است، مهم است که بعد از تزریق وازوپرسین از نظر DI پایش شود و شک داشته باشیم که DI ممکن است در غیاب علت واضح گذرا باشد.

کلمات کلیدی:

گذرا ، دیابت بی مزه ، وازوپرسین

چکیده انگلیسی

Transient Central Diabetes Insipidus Occurring After Vasopressin Infusion

Objective The common causes of central diabetes insipidus (CDI) include trauma to the pituitary, hypoperfusion, and malignancy. However, CDI can also be transient. An emerging cause of transient diabetes insipidus is through the use and withdrawal of vasopressin. Here, we present a case of transient CDI that developed during an intensive care unit admission. Case report A Caucasian woman presented to the emergency room after a fall. On presentation, the patient was found to be in shock and was admitted to the surgical intensive care unit. Treatment with norepinephrine, vasopressin, and intravenous antibiotics was started. On day 5 of hospitalization, the patient’s blood pressure improved, and treatment with vasopressin was discontinued. On day 6 of hospitalization, the patient’s urine output increased and serum sodium level was elevated. Despite increasing free water, serum sodium level continued to rise. Endocrinology division was consulted, and urine osmolality was consistent with diabetes insipidus (DI). Urine osmolality at 30 and 60 minutes after desmopressin (1-desamino-8-d-arginine vasopressin [DDAVP]) was consistent with CDI. Magnetic resonance imaging scan of the brain showed no intracranial pathology. Over the next day with scheduled DDAVP, serum sodium level decreased below the goal level. Thus, DDAVP was held. Prior to discharge, the patient did not require additional DDAVP. She was discharged without DDAVP. Discussion Our patient’s workup was initially consistent with CDI. However, the DI resolved spontaneously, supporting transient CDI secondary to vasopressin infusion. Different theories have emerged about why this occurs with vasopressin. However, further investigation is needed. Conclusion Although rare, it is important to monitor for DI after vasopressin infusion and have a suspicion that DI may be transient in the absence of a clear cause.

Keywords:

transient ، diabetes insipidus ، vasopressin

جستجو در منابع علمی

تازه‌ترین ژورنال‌ها

Energy and Buildings

0 منبع علمی

Energy

0 منبع علمی

Educational Research Review

0 منبع علمی

Economic Modelling

0 منبع علمی