چکیده فارسی
یک لیومیوم غول پیکر رحم و میلولیپوم دو طرفه آدرنال بزرگ در نتیجه هیپرپلازی مادرزادی آدرنال درمان نشده
مقدمه بیماران مبتلا به هیپرپلازی مادرزادی آدرنال (CAH) می توانند با هدر رفتن نمک، نارسایی آدرنال، و هیپرآندروژنیسم در مراحل اولیه ظاهر شوند. عواقب دیررس در نتیجه CAH درمان نشده در حال حاضر به ندرت دیده می شود. ما بیمار مبتلا به لیومیوم عظیم رحم و میلولیپوم دو طرفه آدرنال را به دلیل عدم انطباق طولانی مدت درمان معرفی می کنیم. گزارش مورد یک بیمار زن مبتلا به CAH تا سن 29 سالگی با گلوکوکورتیکوئیدها تحت درمان قرار گرفت و به قصد اینکه به عنوان مرد شناخته شود متوقف شد. سپس بیمار با درد و اتساع شکم مراجعه کرد. تصاویر توموگرافی کامپیوتری شکم و لگن یک توده شکمی به ابعاد 31 × 35 × 31 سانتی متر، یک توده آدرنال راست 5.9 × 2.4 سانتی متر و یک توده آدرنال چپ 11.8 × 8.8 سانتی متر را نشان داد. بیمار تحت هیسترکتومی کامل و آدرنالکتومی دو طرفه قرار گرفت. آسیب شناسی توده شکمی با لیومیوم رحم و توده های آدرنال دو طرفه با میلولیپوم آدرنال سازگار بود. بحث هدف از درمان CAH ارائه جایگزینی کافی و در عین حال کاهش سطح هورمون آدرنوکورتیکوتروپیک و آندروژن آدرنال است. به دلیل تبدیل آندروژن ها به استروژن، زنان بدون درمان با CAH سطح آندروژن و استروژن افزایش یافته است. سطوح بالای این هورمونها میتواند رشد اندامهای وابسته به استروژن را تحریک کند، همانطور که بیمار ما مثال میزند. تحریک مزمن هورمون آدرنوکورتیکوتروپیک نه تنها می تواند باعث هیپرپلازی آدرنال شود، بلکه با ایجاد میلولیپوم آدرنال نیز همراه است. نتیجهگیری این مورد اهمیت انطباق با درمان CAH را نشان میدهد، زیرا چندین عواقب جدی خارج از نارسایی مورد انتظار آدرنال و ویریلسازی وجود دارد. حتی زمانی که اثر مورد نظر ویریلیزاسیون باشد، باید روش های دیگری برای درمان هورمونی در نظر گرفته شود.
کلمات کلیدی:چکیده انگلیسی
A Gigantic Uterine Leiomyoma and Big Bilateral Adrenal Myelolipomas as a Result of Untreated Congenital Adrenal Hyperplasia
Introduction Patients with congenital adrenal hyperplasia (CAH) can present early with salt wasting, adrenal insufficiency, and hyperandrogenism. Late consequences as a result of untreated CAH are now rarely seen. We present a patient with a massive uterine leiomyoma and bilateral adrenal myelolipomas due to longstanding treatment noncompliance. Case Report A female patient with CAH was treated with glucocorticoids until the age of 29 years when they stopped with the intention of identifying as a male. The patient then presented with abdominal pain and distension. Computed tomography images of the abdomen and pelvis revealed a 31 × 35 × 31-cm abdominal mass, a 5.9× 2.4-cm right adrenal mass, and an 11.8 × 8.8-cm left adrenal mass. The patient underwent total hysterectomy and bilateral adrenalectomy. Pathology of the abdominal mass was consistent with uterine leiomyoma, and bilateral adrenal masses were consistent with adrenal myelolipomas. Discussion The goal of CAH therapy is to provide adequate replacement while reducing adrenocorticotropic hormone and adrenal androgens levels. Due to the conversion of androgens to estrogens, untreated females with CAH have elevated androgen and estrogen levels. High levels of these hormones can stimulate the growth of estrogen-dependent organs as exemplified by our patient. Chronic adrenocorticotropic hormone stimulation can not only cause adrenal hyperplasia but has also been associated with the development of adrenal myelolipomas. Conclusion This case demonstrates the significance of CAH treatment compliance as there are several serious sequela outside of the expected adrenal insufficiency and virilization. Even when the desired effect is virilization, other means of hormonal therapy should be considered.
Keywords:adrenal myelolipoma ، congenital adrenal hyperplasia ، uterine leiomyoma