مقاله: دیسکسیون آئورت نوع A، سندرم بیش از حد مینرالوکورتیکوئید آشکار، و اتساع سندرمی ریشه آئورت

  • تاریخ انتشار: 2017
  • جلد: 3
  • شماره: 4
  • issn مجله: 2376-0605
  • صفحات: 291-293
  • مقاله

چکیده فارسی

دیسکسیون آئورت نوع A، سندرم بیش از حد مینرالوکورتیکوئید آشکار، و اتساع سندرمی ریشه آئورت

چکیده هدف: تعیین علت کالبد شکافی حاد ریشه آئورت تهدید کننده حیات در یک مرد 36 ساله با سابقه طولانی مدت مینرالوکورتیکوئید اضافی (AME) و فشار خون بالا از دوران کودکی. روش‌ها: متابولیت‌های کورتیزول با استفاده از طیف‌سنجی جرمی پشت سر هم تجزیه و تحلیل شدند. غربالگری انواع DNA با استفاده از پانل توالی یابی NextGen سندرم مارفان و آئورتوپاتی های مرتبط (آزمایشگاه تشخیصی کلاژن، دانشگاه واشنگتن، سیاتل) انجام شد. تجزیه و تحلیل ریزآرایه سیتوژنتیک (CombiMatrix، CA) انجام شد. تعیین توالی ژن 11β-هیدروکسی استروئید دهیدروژناز نوع 2 (HSD11B2) در ناحیه ای از هموزیگوسیتی (ROH) شناسایی شده در تجزیه و تحلیل ریزآرایه با استفاده از توالی یابی Sanger (ژنتیک پیشگیری) روی یک توالی سنجی مویرگی ABI 3730x1 مورد هدف قرار گرفت. یافته‌ها: کاهش دفع ادراری تمام استروئیدهای حاوی 11 کربوکسیل و دفع بالای کورتیزول آزاد و متابولیت‌های آن، مطابق با تشخیص AME بود. تجزیه و تحلیل ریزآرایه 4 ROH را نشان داد. یک ROH حاوی ژن HSD11B2 بود. همانطور که قبلاً در یک بیمار نامرتبط گزارش شده بود، مشخص شد که بیمار برای یک واریانت توالی تعیین شده به عنوان c.622CC>T (p. Arg208Cys) در ژن HSD11B2 هموزیگوت است، بنابراین بیماری زایی این جهش را تایید می کند. هیچ جهشی در پانل آنوریسم عروقی مرکزی شناسایی نشد. نتیجه گیری: این اولین گزارش از تشکیل و تشریح آنوریسم آئورت در یک بیمار با AME تایید شده است. ما فرض می کنیم که اثر مینرالوکورتیکوئید کورتیزول آزاد بالا و متابولیت های آن یک عامل مستقل برای تشکیل آنوریسم آئورت است. اختصارات: بیش از حد مینرالوکورتیکوئید آشکار AME. فشار خون BP؛ HSD11B2 11β-هیدروکسی استروئید دهیدروژناز نوع 2

چکیده انگلیسی

Type A Aortic Dissection, Apparent Mineralocorticoid Excess Syndrome, and Syndromic Aortic Root Dilatation

ABSTRACT Objective: To determine the cause of acute life-threatening aortic root dissection in a 36-year-old male with a long-standing history of apparent mineralocorticoid excess (AME) and hypertension since childhood. Methods: Cortisol metabolites were analyzed by urine tandem mass spectrometry. Screening for DNA variants was performed using the Marfan Syndrome and Related Aortopathies NextGen Sequencing Panel (Collagen Diagnostic Laboratory, University of Washington, Seattle). Cytogenetic microarray analysis (CombiMatrix, CA) was performed. Sequencing of the 11β-hydroxysteroid dehydrogenase type 2 gene (HSD11B2) in a region of homozygosity (ROH) identified on microarray analysis was targeted using Sanger sequencing (Prevention Genetics) on an ABI 3730x1 capillary sequencer. Results: There was reduced urinary excretion of all 11-carboxyl containing steroids and high excretion of free cortisol and its metabolites, consistent with a diagnosis of AME. Microarray analysis revealed 4 ROHs. One ROH contained the HSD11B2 gene. The patient was found to be homozygous for a sequence variant designated as c.622CC>T (p. Arg208Cys) in the HSD11B2 gene, as previously reported in an unrelated patient, therefore confirming the pathogenicity of this mutation. No mutations were identified on the core vascular aneurysm panel. Conclusion: This is the first report of aortic aneurysm formation and dissection in a patient with confirmed AME. We hypothesize that the mineralocorticoid effect of high free cortisol and its metabolites is an independent causative factor for aortic aneurysm formation. Abbreviations: AME apparent mineralocorticoid excess; BP blood pressure; HSD11B2 11β-hydroxysteroid dehydrogenase type 2

جستجو در منابع علمی

تازه‌ترین ژورنال‌ها

Energy and Buildings

0 منبع علمی

Energy

0 منبع علمی

Educational Research Review

0 منبع علمی

Economic Modelling

0 منبع علمی