[ خوی / خی تَ شِ ] (نف مرکب) که حد خود نگاه ندارد. که حد خود نشناسد. بی ادب. گستاخ. که اندازهٔ خود نداند. که از حد خود تجاوز کند: گفت: اینک این سگ ناخویشتن شناس نیم کافر بوالحسن افشین به حک ...
لغتنامه دهخدا
(ش ِ) (ص.)۱- ناآشنا، بیگانه.۲- بی خبر، بی اطلاع.
فرهنگ فارسی معین
[ شِ ] (ص مرکب) ناآشنا. بی اطلاع. بی خبر. (ناظم الاطباء). || ناآشنا. بیگانه. مقابل آشنا: دی همه او بوده ای امروز چون دوری از او؟ ناجوانمردی بود دی دوست و اکنون ناشنا. سنائی. || غیر معر ...
۱. ناشناخته؛ شناختهنشده. ۲. ناشناس.
فرهنگ فارسی عمید
[ شِ ] (ن مف مرکب) ناشناخته شده. (آنندراج) (غیاث اللغات). شناخته نشده. ناشناخته. مجهول. نکره. غیرمعلوم. (ناظم الاطباء). || غریب. ناشناس. ضد معروف. تنها. بی آشنا: و آن را که بر مراد جهان ن ...
(ش تِ)(ص مف.) نامعلوم، مجهول.
[ شِ تَ / تِ ] (ن مف مرکب) ناشناخت. مجهول. نکره. غیرمعلوم. (از ناظم الاطباء). || ناشناس. غریب. بیگانه. که شناخته و معروف و آشنا نیست : با ناشناخته هم سفر مباش. (خواجه عبداللََّه انصاری ...
ناآشنا؛ بیگانه؛ غیر معروف.
[ شِ ] (حامص مرکب) ناشناس بودن. غریب بودن. سرشناس و معروف نبودن. گمنامی. عدم معروفیت. || ناشناختن. نشناختن و بدین معنی با کلمات ذیل به صورت پساوند ترکیب شود: خداناشناسی. حق ناشناسی. نمک ...
[ شِ ] (حامص مرکب) نادانی. بی اطلاعی. بی معرفتی. (ناظم الاطباء). || ناشناسا بودن. شناسا نبودن. معروف و شناخته نبودن. رجوع به شناسا شود.
[ شِ نُ تَ ] (مص منفی) نشنفتن. مقابل شنفتن. رجوع به شنفتن شود.
فردی که آستانۀ شنوایی دو گوش او بیش از 90 دسیبل است [شنواییشناسی]
واژههای مصوب فرهنگستان