سرده‌ای از سنبلیانِ پیازدار با گل‌های رنگی که در شرق مدیترانه به‌صورت خودرو می‌رویند و تا ایران و ترکمنستان گسترش دارند [زیست‌شناسی - علوم گیاهی] ...
واژه‌های مصوب فرهنگستان
[ سُمْ بُ ] (ع اِ) خوشه (جو، گندم و مانند آن). ج، سنابل. (منتهی الارب) (فرهنگ فارسی معین) (از ناظم الاطباء): گل سرخش چو عارض خوبان سنبلش همچو زلف محبوبان.سعدی. || گیاهی است از تیرهٔ سوس ...
لغت‌نامه دهخدا
اسم: سنبل (دختر) (عربی، فارسی) (طبیعت، گل) (تلفظ: sonbol) (فارسی: سنبل) (انگلیسی: sonbol) معنی: نام گلی خوش بو، ( در گیاهی ) گلِ خوشه ای بلند، به هم فشرده و معطر به رنگهای قرمز، آبی، سفید و ...
فرهنگ واژگان اسم‌ها
[ سُمْ بُ دَ دَ ] (مص مرکب) ریش و خط برآمدن. تازه موی بر عارض دمیدن : یکی را سنبل از گل برکشیده یکی را گرد گل سنبل دمیده. نظامی.
[ سُمْ بُ ] (ع ص) قمیص سنبلانی. پیراهن دراز و فراخ. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء).
[ سَمْ بَ لَ ] (ع اِ) درخت عضاة. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). درخت خارداری که عضاة نیز گویند. (ناظم الاطباء).
[ سَمْ بَ لَ ] (ع مص) خوشه برآوردن کشت. (ناظم الاطباء). از پس یا از پیش کشیدن جامه را. (ناظم الاطباء).
گل‌آذینی نامحدود شامل محوری منفرد با گل‌های بی‌پایک [زیست‌شناسی - علوم گیاهی]
سنبله‌ای کوچک که واحد پایۀ گل‌آذین در جَگنیان و گندمیان است [زیست‌شناسی - علوم گیاهی]
[ اَ لِ سُمْ بُ لِ هِ ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) رجوع به اصل السنبل الهندی شود.
[ اَ لُسْ سُمْ بُ لِلْ هِ ] (ع اِ مرکب) دارشیشعان. (الفاظ الادویه). رجوع به دارشیشعان شود.