سنبل

واژه‌های مصوب فرهنگستان

معنی

سرده‌ای از سنبلیانِ پیازدار با گل‌های رنگی که در شرق مدیترانه به‌صورت خودرو می‌رویند و تا ایران و ترکمنستان گسترش دارند

[زیست‌شناسی - علوم گیاهی]

انگلیسی

Hyacinthus

واژه‌های مشابه

سنبل

[ سُمْ بُ ] (ع اِ) خوشه (جو، گندم و مانند آن). ج، سنابل. (منتهی الارب) (فرهنگ فارسی معین) (از ناظم الاطباء): گل سرخش چو عارض خوبان سنبلش همچو زلف محبوبان.سعدی. || گیاهی است از تیرهٔ سوس ...

لغت‌نامه دهخدا

سنبل

اسم: سنبل (دختر) (عربی، فارسی) (طبیعت، گل) (تلفظ: sonbol) (فارسی: سنبل) (انگلیسی: sonbol) معنی: نام گلی خوش بو، ( در گیاهی ) گلِ خوشه ای بلند، به هم فشرده و معطر به رنگهای قرمز، آبی، سفید و ...

فرهنگ واژگان اسم‌ها

سنبل دمیدن

[ سُمْ بُ دَ دَ ] (مص مرکب) ریش و خط برآمدن. تازه موی بر عارض دمیدن : یکی را سنبل از گل برکشیده یکی را گرد گل سنبل دمیده. نظامی.

لغت‌نامه دهخدا

سنبلانی

[ سُمْ بُ ] (ع ص) قمیص سنبلانی. پیراهن دراز و فراخ. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء).

لغت‌نامه دهخدا

سنبلة

[ سَمْ بَ لَ ] (ع اِ) درخت عضاة. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). درخت خارداری که عضاة نیز گویند. (ناظم الاطباء).

لغت‌نامه دهخدا

سنبلة

[ سَمْ بَ لَ ] (ع مص) خوشه برآوردن کشت. (ناظم الاطباء). از پس یا از پیش کشیدن جامه را. (ناظم الاطباء).

لغت‌نامه دهخدا

سنبله

گل‌آذینی نامحدود شامل محوری منفرد با گل‌های بی‌پایک [زیست‌شناسی - علوم گیاهی]

واژه‌های مصوب فرهنگستان

سنبلچه

سنبله‌ای کوچک که واحد پایۀ گل‌آذین در جَگنیان و گندمیان است [زیست‌شناسی - علوم گیاهی]

واژه‌های مصوب فرهنگستان

اصل سنبل هندی

[ اَ لِ سُمْ بُ لِ هِ ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) رجوع به اصل السنبل الهندی شود.

لغت‌نامه دهخدا

اصل‌السنبل الهندی

[ اَ لُسْ سُمْ بُ لِلْ هِ ] (ع اِ مرکب) دارشیشعان. (الفاظ الادویه). رجوع به دارشیشعان شود.

لغت‌نامه دهخدا
واژه‌های مشابه بیشتر

پیشنهاد شما

کاربر گرامی، می‌توانید پیشنهاد خود را در مورد این واژه ارسال نمایید.

واژه‌نامه‌ها

پیشنهاد واژه جدید ثبت گزارش