یاقوت
معنی
معنی: سنگی قیمتی به رنگهای سرخ، زرد، و کبود، ( معرب از فارسی یاکند )، ( در علوم زمین ) سنگِ قیمتی از ترکیبات آلومین که به رنگ های سرخ، و کبود وجود دارد و در جواهرسازی به کار می رود، ( در قدیم ) ( به مجاز ) لب سرخ معشوق، ( اَعلام ) ) نام یکی از قدیمی ترین اقوام ترک که به مغولان شباهت نزدیک دارند: ) یاقوت: کتاب عربی از ابراهیم نوبختی [قرن هجری]، در کلام شیعه، ) یاقوت حموی ( = شهاب الدین یاقوت حموی ) : [، قمری] دایرةالمعارف نویس عرب، از جمله بردگان رومی، مؤلف فرهنگ جغرافیایی معجم الادَبا، ) یاقوت مستعصمی ( = جمال الدین یاقوت مستعصمی ) : [قرن هجری] خوشنویس مسلمان، از غلامان مستعصم عباسی، که نمونه های فراوانی از کتابهای خط او، مانند قرآن و گلستان سعدی در دست است، ( در اعلام ) نام یکی از قدیمی ترین اقوام ترک که به مغولان شباهت نزدیک دارند، نام سنگی قیمتی به رنگهای سرخ، نام حموی ملقب به شهاب الدین از نویسندگان قرن هفتم