[ سُ ] (اِخ) ابن ایوب بن یوسف بن حسن همدانی، مکنی به ابویعقوب. متولد سال ۴۴۱ هـ . ق. زاهدی از متصوفه بود. در بغداد تحصیل کرد و در سال ۵۰۶ هـ . ق. دوباره بدان شهر آمد و به وعظ پرداخت. مردم به گرمی از او استقبال کردند. او در یکی از روستاهای هرات به سال ۵۳۵ هـ . ق. درگذشت. از جمله آثار وی این کتب را می توان نام برد: ۱ - منازل السالکین. ۲ -زینةالحیات که هر دو در تصوف و عرفان است. (از اعلام زرکلی).