[ عَ دُلْ لاه ] (اِخ) ابن یوسف بن محمد الجوینی. از علماء تفسیر و لغت و فقه بود. وی از مردم جوین از نواحی نیشابور است او راست: تفسیر کبیر. التبصرة و التذکرة در فقه. الجمع و الفرق در فقه شافعی و او را رسائلی است از جمله اثبات الاستواء. وی به سال ۴۳۸ هـ . ق. به نیشابور درگذشت. (از الاعلام زرکلی).