[ دَ بَ ] (نف مرکب) کسی که دستاربندی به او متعلق باشد. (آنندراج). کسی که دستار می بندد و عمامه بر سر دارد. ج، دستاربندان. (ناظم الاطباء). معمم. که عمامه نهد. عمامه بسر: چون هیچ دستاربند را لقب نبود ابوالقاسم عباد را که عالم شیعی بود صاحب کافی نوشتندی. (نقض الفضائح ص ۴۶). در عجم دستاربندی به فضل وعدل از صاحب کافی بزرگتر نبوده است. (نقض الفضائح ص ۲۱۱). هر دستاربندی بزرگوار دانشمندی. (جهانگشای جوینی). || عالم. دانشمند. فقیه. || صاحب مسند. و رجوع به دستاربندان شود.