درکة
معنی
[ دِ کَ ] (ع اِ) حلقهٔ زه و وتر. (از
منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). حلقهٔ زه
کمان که در فُرضه افکنند. (یادداشت مرحوم
دهخدا). || دوالی که بدان زه کمان را پیوند
کنند. || پاره ای از رسن و جز آن که بدان
تنگ اسپ و شتر را اگر کوتاه باشد پیوند
نمایند. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).