اخفش
معنی
[ اَ فَ ] (اِخ) علی بن محمد نحوی.
یاقوت گوید ذکر او در جائی نیافتم جز در
کتاب الفصیح بخط علی بن عبداللََّه بن
اخی الشبیه العلوی. و صورت آن چنین است:
حذق علی هذاالکتاب و هو الکتاب الفصیح
ابوالقسم سلیمان بن المبارک الخاصة الشرفی
أدام اللََّه أیامه من اوّله الی آخره قراءة فهم و
تصحیح و قرأت انا علی علی بن عمیرة رحمه
اللََّه فی محلة باب البصرة ببغداد عندالمسجد
الجامع الکبیر و قرأ هو علی أبی بکربن مقسم
النحوی عن أبی العباس ثعلب رحمه اللََّه و کتب
علی بن محمد الأخفش النحوی سنة ۴۵۲.
(معجم الادباء چ مارگلیوث ج ۵ ص ۴۰۹). و
او راست:
و کأنّ العذار فی حمرةالخدْ-
دِ علی حسن خدّک المنعوت
صولجان من الزبرجد معطو-
فُ علی اکرة من الیاقوت.
(روضات الجنات ص ۵۵).