[ اَ بو یَ ] (اِخ) ابن راهویه. اسحاق بن ابراهیم بن مخلد الحنظلی المروزی. رجوع به ابن راهویه ابویعقوب و رجوع به اسحاق بن ابراهیم... شود.
لغت‌نامه دهخدا
[ اَ بو یَ ] (اِخ) ابن زیزی. در نفحات آمده است: شیخ الاسلام گفت که شیخ ابوعبداللََّه خفیف گوید که با ابن زیزی در سماعی حاضر شدم و قوال این بیت میخواند: لو اسندت میتاً الی هجرها عاش و لم ی ...
[ اَ بو یَ ] (اِخ) اسحاق بن ابراهیم بن صیغون صیغونی. صوفی زاهد صالح و محدث مصری. ابن یونس در تاریخ خود ذکر او آورده و وفات ویرا به سال ۳۰۲ هـ . ق. گفته است.
[ اَ بو یَ ] (اِخ) اسحاق بن ابراهیم الخطابی. محدث است.
[ اَ بو یَ ] (اِخ) اسحاق بن سلیمان طبیب اسرائیلی. رجوع به اسحاق... شود.
[ اَ بو یَ ] (اِخ) رازی. فقیهی بمذهب مالک. او قضاء اهواز داشت و کتاب مسائل از اوست. (ابن الندیم).
[ اَ بو یَ ] (اِخ) الزاجر المکفوف. ابوریحان ازکندی آرد که رشید انبانی از جواهر بیحیی داد و او انبان در خانه نهاد و بکاری برخاست و فراموش کرد و یکی از فراشان آن انبان بدزدید و چون یحیی با ...
[ اَ بو یَ ] (اِخ) عبدالحق. مؤسس سلسلهٔ بنی مرین. رجوع به عبدالحق ابویعقوب... شود.
[ اَ بو یَ ] (اِخ) عضدالدوله امیر نصر یوسف بن ناصرالدین سپاهسالار، برادر محمودبن سبکتکین غزنوی. رجوع به یوسف بن ناصرالدین شود.
[ اَ بو یَ ] (اِخ) مزابلی. از اقران جنید بود و او گفت التصوف حال تضمحلّ فیها معالم الانسانیة. رجوع به نفحات الانس جامی چ هند ص ۸۵ و نامهٔ دانشوران ج ۳ ص ۱۲۷ شود.
کاربر گرامی، می‌توانید پیشنهاد خود را در مورد این واژه ارسال نمایید.