[ اِ ] (ع مص) شتابانیدن.
لغت‌نامه دهخدا
[ اَ ] (ع اِ) جِ حِفش. || احفاشُ البیت؛ قماش خانه و متاع فرومایهٔ آن. خرت و پرت. || احفاش الارض؛ سوسمارهای زمین. خارپشتهای آن. (منتهی الارب).
[ اَ حِ فْ فَ ] (ع اِ) رجوع به احفة شود.
[ اَ حَ ق ق ] (ع ن تف) سزاوارتر. اولی. صاحب حق تر. راست تر. احری. اقمن. الیق. اجدر. بسزاتر: هذا احق منزل بترک. احقّ الخیل بالرکض المعارُ. || (ص) اسبی که سمهای پا برجای سمهای دست گذارد در ...
[ اَ ] (ع اِ) جِ حَقو.
[ اَ ] (ع اِ) جِ حَقلة.
[ اِ ] (ع مص) پوشیدن ستور. (تاج المصادر). پلاس بر پشت ستور افکندن. حِلس پوشانیدن ستور را. || حِلس پوشیدن شتر. || باران خرد باریدن. پیوسته باریدن. || بسیار گردیدن گیاه و پوشیدن آن زم ...
[ اَ ] (ع اِ) جِ حِلس و حَلَس.
[ اِ ] (ع مص) احلاق حوض؛ پر کردن آن. (از منتهی الارب).
[ اَ ] (ع اِ) جِ حَلْق.
[ اِ ] (ع مص) احلال بمکانی؛ فرود آوردن در جائی. (منتهی الارب) (زوزنی). || احلال از احرام؛ بیرون آمدن از احرام. مقابل احرام (در حجّ) . (زوزنی) (منتهی الارب). || حلال گردانیدن. (منتهی الا ...
[ اَ لُ ] (اِخ) از اعلام است، و از جمله احلم بن عُبید بخاری. محدث است.