[ اِ ] (ع مص) آسایش دادن (ستور را) . (منتهی الارب). برآسایانیدن. (تاج المصادر): ملک نوح و امیر سبکتکین و محمود از بهر اجمام مراکب و رکائب و اقتسام غنایم و رغائب دو سه روزی به هراة توقف ک ...
لغت‌نامه دهخدا
[ اَ جَ مَ ] (ع اِ) رجوع به اجمه شود.
[ اَ مَ ] (ع ص، ق) جِ اَجْمع (در حالت رفع) . همه. همگی. همگان.
[ اَ جَ مَ ] (ع اِ) درختهای بسیار بهم پیچیده. درختستان. || نیستان. (مؤید). || جای نشیب که فراهم آمدنگاه آب و رستنگاه نی باشد. نیزار. || بیشه. (زمخشری). بیشهٔ شیر. ج، اُجُم، اِجام، اَ ...
[ اَ ] (ع مص) مزه و رنگ بگردانیدن آب. (منتهی الارب). اَجَن. اُجُون. از حال بگردیدن آب. (تاج المصادر). || کوفتن، چنانکه گازر جامه را. (منتهی الارب). کوفتن قصّار جامه را.
[ اَ نَ ءْ ] (ع ص) رجلٌ اَجنأ؛ مرد کوزپشت. (منتهی الارب).
[ اَ دُشْ شا ] (اِخ) پنج ناحیت است: جُند فلسطین و جندالأردُنّ و جند دمشق و جند حمص و جند قنسرین. احمدبن یحیی بن جابر گفته است که دربارهٔ اجناد اختلاف کرده اند و مسلمین فلسطین را جُند نامی ...
[ اَ دَ / اَ ] (اِخ) موضعی است به شام از نواحی فلسطین. در کتاب ابوحذیفة اسحاق بن بشر بخط ابوعامر العبدری آمده است که اجنادین از رملة از کورهٔ بیت جبرین است که در آن مسلمین را با رومیان و ...
[ اَ ] (اِخ) نام پهلوانی تورانی از سپاهیان افراسیاب در شاهنامه: چو اجناس با ویسه در میمنه سرافراز هر یک گو یک تنه.فردوسی.
[ اَ نَ ] (ع ن تف) بیگانه تر. || (ص) بیگانه. غریب. || نافرمان. ج، اَجانب.
[ اَ نِ بَ ] (ع اِ) جِ جناب.
[ اَ جِ نْ نَ ] (ع اِ) جِ جنین.