چکیده فارسی
هیپوفیزیت زانتوماتوز ارائه شده در یک دختر نوجوان: پیگیری طولانی مدت یک مورد نادر و بررسی ادبیات
هدف: هیپوفیزیت اولیه به التهاب جداگانه غده هیپوفیز اشاره دارد که با سایر علل ثانویه مرتبط نیست. در میان زیرگروه های هیستوپاتولوژیک آن، زانتوماتوز نادرترین است. MethodsWe یک زن 22 ساله مبتلا به هیپوفیزیت زانتوماتوز (XH)، پیشرفت بالینی آن در طی 8 سال و همچنین اثرات درمانی پردنیزولون و آزاتیوپرین را توصیف می کنیم. بیمار ما ابتدا به دلیل کوتاهی قد شدید و بلوغ تاخیری در سن 14 سالگی ارجاع داده شد. نتایج بررسی ها کمبودهای متعدد هیپوفیز را نشان داد. تصویربرداری رزونانس مغناطیسی توده هیپوفیز را نشان داد که در آن برداشتن جزئی انجام شد. رزکسیون کامل به دلیل محل توده امکان پذیر نبود. تجزیه و تحلیل هیستوپاتولوژیک بافت مطابق با XH بود. نتایج تمرین ثانویه برای نئوپلاسم، عفونت، اختلالات خودایمنی و التهابی منفی بود. پس از جراحی، بزرگ شدن پیشرونده توده مشاهده شد. دو دوره پردنیزولون با کاهش قابل توجهی در اندازه توده تجویز شد. آزاتیوپرین به دلیل اثرات ناپایدار پردنیزولون در صورت کاهش مخروطی و نگرانی از سمیت استروئیدی با استفاده مداوم اضافه شد. هیچ افزایش بیشتری در اندازه توده پس از 6 ماه در آزاتیوپرین مشاهده نشد. نتیجه گیری گلوکوکورتیکوئید و ایمونوتراپی گزینه های درمانی برای XH هستند. با این حال، موارد بیشتری برای درک بهتر پاتوژنز و پیشرفت بالینی آن مورد نیاز است.
کلمات کلیدی:توده هیپوفیز ، هیپوفیزیت اولیه ، توده سوپراسلار ، هیپوفیزیت زانتوماتو
چکیده انگلیسی
Xanthomatous Hypophysitis Presenting in an Adolescent Girl: A Long-Term Follow-Up of a Rare Case and Review of the Literature
Objective Primary hypophysitis refers to the isolated inflammation of the pituitary gland not associated with other secondary causes. Among its histopathologic subtypes, xanthomatous is the rarest. Methods We describe a 22-year-old woman with xanthomatous hypophysitis (XH), its clinical progression over 8 years as well as the treatment effects of prednisolone and azathioprine. Our patient was first referred for severe short stature and delayed puberty at the age of 14 years. Results Investigations revealed multiple pituitary deficiencies. Magnetic resonance imaging showed a pituitary mass whereby a partial resection was performed. A full resection was not feasible due to the location of the mass. The histopathologic analysis of the tissue was consistent with XH. The results of secondary workout for neoplasm, infection, autoimmune, and inflammatory disorders were negative. After surgery, a progressive enlargement of the mass was observed. Two courses of prednisolone were administered with a significant reduction in the mass size. Azathioprine was added due to the unsustained effects of prednisolone when tapered off and the concern of steroid toxicity with continued use. No further increase in the mass size was noted after 6 months on azathioprine. Conclusion Glucocorticoid and immunotherapy are treatment options for XH; however, more cases are needed to better understand its pathogenesis and clinical progression.
Keywords:pituitary mass ، primary hypophysitis ، suprasellar mass ، xanthomatous hypophysitis