چکیده فارسی
هایپرناترمی هیپرولمیک حاد طولانی مدت بدون نقاب پس از درمان با وازوپرسین: گزارش مورد، مرور ادبیات، و رویکرد الگوریتمی پیشنهادی
چکیده هدف: هیپرناترمی حاد هیپرولمیک (HHN) شایع ترین شکل هیپرناترمی در مراکز مراقبت های ویژه است. گزارش های قبلی آسیب حاد کلیه و دیابت بی مزه مرکزی ناشی از ترک وازوپرسین را دخیل دانستند. روشها: ما موردی را در مورد خانم 52 سالهای ارائه میکنیم که پس از درمان شوک سپتیک به دلیل سوراخ شدن عارضه روده دچار HHN شد. یافته ها: پس از قطع انفوزیون 30 ساعته آنالوگ وازوپرسین، بیمار هیپرناترمی (150 تا 156 میلی اکی والان در لیتر، معادل میلی مول در لیتر) همراه با هیپوناتریوری (49 میلی اکی والان در لیتر)، ادرار هیپواسموتیک (163 میلی اکی والان بر لیتر) را نشان داد. و پلی اوری (6.9 لیتر در روز) در شرایط تجمعی تعادل مایع مثبت 20.1 لیتری. آزمایش دسموپرسین غلظت ناقص ادراری را نشان داد که حاکی از مقاومت کلیوی به دسموپرسین است که احتمالاً به دلیل اضافه بار مایعات است. با وجود تعادل آب مثبت، سدیم ادرار او در 36 تا 49 میلی اکی والان در لیتر در مقایسه با سدیم سرم 152 تا 156 میلی اکی والان در لیتر پایین بود. هیپرناترمی همراه با پلی اوری به مدت 16 روز ادامه داشت و پس از درمان تعادل آب تجمعی مثبت (با دیورز کنترلشده با اولویت ناتریورز) برطرف شد. نتیجه گیری: HHN ممکن است منجر به کلیرانس سدیم ادرار ناکافی شود. ما پیشنهاد میکنیم که الگوریتم تشخیصی/درمانی را با گنجاندن HHN در یک محیط مراقبتهای ویژه اصلاح کنیم، و تجویز عاقلانه یک دیورتیک حلقهای را برای اولویتبندی ناتریوری در هیپرناترمی با اضافه بار تجمعی شدید مایعات پیشنهاد میکنیم. اختصارات: AKI = آسیب حاد کلیه D5W = 5% دکستروز در آب DI = دیابت بی مزه HHN = هیپرولمیک هیپرناترمی
چکیده انگلیسی
Protracted Acute Hypervolemic Hypernatremia Unmasked After Vasopressin Therapy: Case Report, Literature Review, and Proposed Algorithmic Approach
ABSTRACT Objective: Acute hypervolemic hypernatremia (HHN) is the most common form of hypernatremia in critical care settings. Previous reports implicated acute kidney injury and vasopressin withdrawal-induced central diabetes insipidus. Methods: We present the case of a 52-year-old woman who developed HHN after treatment of septic shock due to complicated bowel perforation. Results: After discontinuation of a 30-hour infusion of vasopressin analog, the patient manifested hypernatremia (150 to 156 mEq/L, equivalent to mmol/L) with hyponatriuria (49 mEq/L), hypoosmotic urine (163 mOsm/L), and polyuria (6.9 L/day) in a setting of cumulative positive fluid balance of 20.1 L. A trial of desmopressin yielded incomplete urinary concentration suggestive of renal resistance to desmopressin likely due to fluid overload. Despite positive water balance, her urine sodium was low at 36 to 49 mEq/L compared to serum sodium of 152 to 156 mEq/L. The hypernatremia with polyuria persisted for 16 days and resolved after treatment of the positive cumulative water balance (with controlled diuresis prioritizing natriuresis). Conclusion: HHN may result in insufficient urine sodium clearance. We propose modifying the diagnostic/treatment algorithm by including HHN in a critical care setting, and recommending judicious administration of a loop diuretic to prioritize natriuria in hypernatremia with extreme cumulative fluid overload. Abbreviations: AKI = acute kidney injury D5W = 5% dextrose in water DI = diabetes insipidus HHN = hypervolemic hypernatremia