چکیده فارسی
آدنوم های غیرعملکردی آدرنال: حقیقت یا افسانه؟ ارائه و درمان 2 بیمار
چکیده هدف: ترشح کورتیزول آدرنال مستقل با افزایش دفعات حوادث قلبی عروقی همراه است. با این حال، اجماع کمی در مورد اینکه چه معیارهای بالینی/بیوشیمیایی باید برای ایجاد تشخیص و درمان آن استفاده شود، وجود دارد. در اینجا دو مورد از ترشح خودکار کورتیزول آدرنال گزارش شده است که آستانه آزمایش سرکوب پس از دگزامتازون (بعد از DST) (> 1.8 میکروگرم در دسی لیتر) را برای تشخیص هیپرکورتیزولیسم به چالش می کشد. روش کار: بیمار 1، مردی 64 ساله قفقازی، با فشار خون بالا، نفرولیتیازیس، چاقی و سابقه تومور آدرنال چپ (2.1 × 2.9 سانتی متر) مراجعه کرد. هورمون آدرنوکورتیکوتروپیک صبحگاهی پایه (ACTH) و دهیدرواپی آندروسترون سولفات (DHEA-S) نرمال بود. کورتیزول 2 روزه با دوز کم DST (LDDST) 1.2 میکروگرم در دسی لیتر بود. بیمار 2، یک زن 58 ساله قفقازی، با هیپرپلازی دو طرفه آدرنال، چاقی، افسردگی و دیابت مراجعه کرد. ارزیابی بیوشیمیایی ACTH صبحگاهی کم نرمال (9 pg/mL)، DHEA-S پایین (<15 میکروگرم در دسی لیتر) و کورتیزول LDDST 2 روزه 1.5 میکروگرم در دسی لیتر را نشان داد. یافتهها: بیمار 1 به دلیل افزایش اندازه تومور تحت آدرنالکتومی چپ قرار گرفت. بعد از عمل، او دچار نارسایی آدرنال شد که با هیدروکورتیزون درمان شد. تا 3 ماه پس از عمل، او 35 پوند از دست داده بود و فشار خون او به طور قابل توجهی بهبود یافته بود. بیمار 2، بر اساس نتایج مبهم کورتیزول LDDST، به جای جراحی، با میفپریستون (600 میلی گرم دوز نهایی روزانه) به مدت 6 ماه تحت درمان پزشکی قرار گرفت. در طول درمان، دیابت و سلامت روانی او بهبود یافت و 18 پوند وزن کم کرد. نتیجه گیری: تشخیص هیپرکورتیزولیسم در حال تکامل است. در مواردی که ایجاد ارتباط بین ترشح خودکار کورتیزول آدرنال و بیماریهای مرتبط با آن دشوار است، یک کارآزمایی درمانی یک آنتاگونیست گیرنده گلوکوکورتیکوئید ممکن است یک رویکرد تشخیصی/درمانی مفید باشد. اختصارات: ACTH هورمون آدرنوکورتیکوتروپیک. سندرم CS کوشینگ؛ سولفات دهیدرواپی آندروسترون DHEA-S. تست سرکوب دگزامتازون DST. گیرنده گلوکوکورتیکوئید GR. HPA هیپوتالاموس-هیپوفیز-آدرنال؛ کورتیزول بدون ادرار UFC
چکیده انگلیسی
Nonfunctional Adrenal Adenomas: Truth or Myth? Presentation and Treatment of 2 Patients
ABSTRACT Objective: Autonomous adrenal cortisol secretion is associated with increased frequency of cardiovascular events; however, there is little consensus on what clinical/biochemical criteria should be employed to establish its diagnosis and treatment. Reported here are two cases of autonomous adrenal cortisol secretion that challenge the currently recommended post-dexamethasone suppression test (post-DST) threshold (>1.8 μg/dL) for diagnosing hypercortisolism. Methods: Patient 1, a 64-year-old Caucasian man, presented with hypertension, nephrolithiasis, obesity, and history of a left adrenal tumor (2.1 × 2.9 cm). Baseline morning adrenocorticotropic hormone (ACTH) and dehydroepiandrosterone sulfate (DHEA-S) were normal; 2-day low-dose DST (LDDST) cortisol was 1.2 μg/dL. Patient 2, a 58-year-old Caucasian woman, presented with bilateral adrenal hyperplasia, obesity, depression, and diabetes. Biochemical evaluation showed low-normal morning ACTH (9 pg/mL), low DHEA-S (<15 μg/dL), and 2-day LDDST cortisol of 1.5 μg/dL. Results: Patient 1 underwent left adrenalectomy because of an increase in the size of his tumor. Postoperatively, he developed adrenal insufficiency, which was treated with hydrocortisone. By 3 months postsurgery, he had lost 35 pounds and his blood pressure had improved substantially. Patient 2, based on the equivocal LDDST cortisol results, was treated medically, rather than surgically, with mifepristone (600 mg daily final dose) for 6 months. During treatment, her diabetes and psychological well-being improved, and she lost 18 pounds. Conclusion: The diagnosis of hypercortisolism is evolving. In cases where a link between autonomous adrenal cortisol secretion and related comorbidities is difficult to establish, a therapeutic trial of a glucocorticoid receptor antagonist may be a useful diagnostic/treatment approach. Abbreviations: ACTH adrenocorticotropic hormone; CS Cushing syndrome; DHEA-S dehydroepiandrosterone sulfate; DST dexamethasone suppression test; GR glucocorticoid receptor; HPA hypothalamic-pituitary-adrenal; UFC urine free cortisol