[ زَ / زِ ] (ص نسبی، اِ) (از: روز +ه نسبت). منسوب به روز: یکروزه، دوروزه. (حاشیهٔ برهان قاطع چ معین). اغلب بصورت مرکب آید: یک کف پست تو بصحرای عشق برگ چهل روزه تماشای عشق.نظامی. ریزه ریز ...
لغت‌نامه دهخدا
[ زَ / زِ بِ زَ / زِ بُ دَ ] (مص مرکب) فاقه بر فاقه کشیدن. (آنندراج). روزها و شبها گرسنه ماندن : از غایت امساک بری روزه بروزه گر کوفته نبود بسر خوان دیوثی. شفایی (از آنندراج).
[ زَ / زِ یِ گُ جِ ] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) روزه ای که تا نیمهٔ روز می گیرند.
[ تَ اَ زَ / زِ ] (اِ مرکب) رجوع به آتش افروزنه شود.
(زِ) (اِ.)۱- آتشگیره، آتش زنه.۲- فتیلة چراغ.
فرهنگ فارسی معین
[ زَ / زِ ] (اِ) فروزینه. گیره. آتش زنه : کنم ز آتش طبع تو آفرازه بلند ز آفرین تو گر باشد آفروزهٔ من.سوزنی. || فتیلهٔ چراغ. پلیته. ذباله. زَم.
(اَ زِ) (اِمر.)۱- آتشگیره.۲- فتیلة چراغ.
۱. آتشگیره. ۲. فتیلۀ چراغ.
فرهنگ فارسی عمید
= بادروزه
[ ] (اِخ) نام شهریست در حدود مولتان در هندوستان که در آن بتخانه ها است. (از حدودالعالم).
[ زَ نِ زَ / زِ ] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) در تداول عامه: در حال روزه. روزه دار.
[ رَ مِ زَ / زِ ] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) به معنی طارم اخضر است که کنایه از آسمان باشد. (برهان): خرامید بر تخت فیروزه بختی چو خورشید بر تخت فیروزه طارم. ؟ (از جهانگشای جوینی). بجز آن نرگس ...