شعله

فرهنگ واژگان اسم‌ها

معنی

اسم: شعله (دختر) (عربی) (تلفظ: šoele) (فارسی: شعله) (انگلیسی: shoele)
معنی: شراره آتش، روشنی، زبانه ی آتش، بخش گرم و نورانی آتش، زبانه و درخشش آتش، فروغ

واژه‌های مشابه

شعله

[ شُ لَ / لِ ] (از ع، اِ) شعلة. زبانهٔ آتش و وراغ. (ناظم الاطباء). زبانه. زبانهٔ آتش. الاو. الو. آتش افروخته. لهیب. آفرازه. پارهٔ آتشی که می درخشد. پارهٔ آتش که می بجهد. قبس. مقباس. (یادداش ...

لغت‌نامه دهخدا

شعله انداختن

[ شُ لَ / لِ اَ تَ ] (مص مرکب) روشن و تابان کردن. نورانی ساختن. روشنایی بخشیدن : لعل در جام تا خط ازرق شعله در چرخ اخضر اندازد.خاقانی.

لغت‌نامه دهخدا

شعله اُکسنده

شعله اُکسی‌سوخت گازی حاوی اکسیژن مازاد که محیطی اکسیدکننده را در اطراف و خارج مخروط شعله به‌ وجود می‌آورد [مهندسی جوشکاری و آزمایش‌های غیرمخرب] ...

واژه‌های مصوب فرهنگستان

شعله زدن

فروزاندن، زبانه کشیدن

فرهنگ واژه‌های سره

شعله ور

(~. وَ) [ ع - فا. ] (ص مر.) چیزی که آتش در آن گرفته باشد، مشتعل.

فرهنگ فارسی معین

شعله ور

۱. ویژگی آتش زبانه‌دار. ۲. ویژگی چیزی که آتش در آن در گرفته باشد؛ شعله‌خیز؛ شعله‌دار؛ شعله‌زن؛ شعله‌ناک.

فرهنگ فارسی عمید

شعله ور کردن

فروزاندن، افروختن

فرهنگ واژه‌های سره

شعله‌زاده

[ شُ لَ / لِ دَ / دِ ] (اِخ) کنایه از ابلیس و شیطان است (از غیاث اللغات)، بدان مناسبت که ابلیس از آتش آفریده شده است : برهان آدمیت ما قدسیان بس اند کو شعله زاده تا بنماید سجود ما. صائب ...

لغت‌نامه دهخدا

شعله‌ناک

[ شُ لَ / لِ ] (ص مرکب) دارای شعله. (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین). سوزناک. سوزان : بهوش باش دلا آه شعله ناک مکش کنون که ناوک او سینه را گلستان کرد. حکیم کاشانی (از آنندراج).

لغت‌نامه دهخدا

شعله‌کار

[ شُ لَ / لِ ] (ص مرکب) آنکه آتش برافروزد. آتش افروز. شعله گر: شعله کاران را به خاکستر قناعت کردن است هر کجا عشق است دهقان سوختن هم حاصل است. بیدل (از آنندراج). و رجوع به شعله گر شود.

لغت‌نامه دهخدا
واژه‌های مشابه بیشتر

پیشنهاد شما

کاربر گرامی، می‌توانید پیشنهاد خود را در مورد این واژه ارسال نمایید.

واژه‌نامه‌ها

پیشنهاد واژه جدید ثبت گزارش