(اِخ) نام سورهٔ سی و ششم از قرآن مجید، پس از «الفاطر» و پیش از «الصافات»، آن را ۸۳ آیه است. در ابتدای آن ثنای رسول اللََّه صلی اللََّه علیه و سلم مذکور است و نزد بعضی یاسین یکی از اسمای آن حضرت (ص) است و در آن ناسخ و منسوخ نیست و نیز نوشته اند که «یا» حرف ندا و «سین» کنایه از لفظ سید است (از تفسیر حسینی و غیره) و در بیضاوی مسطور است که سین مخفف انیسین است که تصغیر انسان باشد و تصغیر در اینجا برای تعظیم است. (غیاث). از اسامی حضرت رسول. (مجموعهٔ مترادفات ص ۱۲۳). و آن را در رسم الخط قرآن (یس) نویسند و صاحب آنندراج علاوه بر آنچه غیاث آورده است گوید و گاه کنایه از نار است و شعر ذیل را از میر خسرو شاهد آورده : چند گوئی لب بدندانت گزم در دهان مرده یاسین میدمی.میر خسرو. در صورتی که یاسین در شعر مزبور به معنی همان سورت قرآن است که دمیدن و فروخواندن آن را طبق روایات اثرها باشد. و ابوالفتوح رازی آن را (ای سیدعالم) ترجمه کرده و در تفسیر آن آرد: قوله تعالی یس، قراء در این کلمه خلاف کردند حمزه و کسائی و خلف و عاصم در بیشتر روایات به امالهٔ الف یاسین خواندند جز که کسائی امالهٔ صریح کرد و دیگران از اینان بین بین و باقی قراء اماله نکردند به یاء مفتوح خواندند و ابوعمرو و حمزه و ابوجعفر و عاصم در بیشتر روایات اظهار نون کردند از یاسین و نون ساکن خواندند. راویان نافع و ابن کثیر در این مختلف شدند و در شاذ قراء شواذ به فتح نون و ضم و کسر خواندند تشبیها به این و منذ و امس. مفسران در معنی او خلاف کردند بعضی گفتند قسم است عبداللََّه عباس گفت معنی آن است که، یا انسان به لغت طی یعنی، یا آدمی. ابوالعالیه گفت یا رجل؛ ای مرد سعید. جبیر گفت یا محمد دلیلش قوله انک لمن المرسلین و قوله سلام علی آل یاسین... و قال آن را آیتی توان شمرد. دیگر آنکه مطابق سر آیات است. (تفسیر ابوالفتوح ج ۴ ص ۴۰۱). و نیز رجوع به صفحهٔ ۳۹۹ همان مجلد از همان تفسیر شود. یا نفس لا تمحضی بالنصح مجتهداً علی المودة الا آل یاسینا.السید الحمیری. ابوبکر وراق گفت یا سید البشر اگر گویند چرا پس آیتی میشمرند و طس نمیشمرند گوئیم طس بر وزن قابیل و هابیل است از اسماء مفرد و اسم مفرده آیتی نباشد چون معنی ندارد و یاسین نه چنین است برای آنکه یاء که در اول اوست حرف ندا را میماند به منزلهٔ قولک یا زید و گون مشتبه باشد به این جمله کلام بود و مفید و چون فایده دهد. سورهٔ یاسین از قوارع قرآن کریم است و آنها عبارتند از آیاتی که هر که آنها را بخواند از شیاطین و انس و جن مصون و مأمون شود... از قبیل آیةالکرسی و آخر سورهٔ البقرة و... (از تاج العروس ذیل ق رع): رادی بر تو پوید چون یار بر یار بخل از تو نهان گردد چون دیو ز یاسین. فرخی. و اکنون ز خوی او چو شدی آگه. بردم به جان خویش یکی یاسین. ناصرخسرو. از علم پاک جانش وز زهد دل و لیکن بر رو نبشته طاها بر طیلسانش یاسین. ناصرخسرو. شاعری هست اندرین مجلس که اهل روزگار کرده اند اشعار او چون سورهٔ یاسین زبر. معزی (دیوان ص ۳۶۶). پس از الحمد و الرحمن و الکهف پس از یاسین و طاسین میم و طاها. خاقانی. عقل و جان چون بی و سین بر در یاسین خفتند تن چو نون کز قلمش دور کنی تا بینند. خاقانی. - سر کوچه یاسین و الرحمن خواندن؛ کنایه از گدائی کردن است. - یاسین در گوش خر خواندن؛ کنایه از کار بی حاصل کردن و رنج بیهوده دربارهٔ شخص نالایق و نا قابل بردن است. این تمثیل را گاهی مختصر می کنند و آن رایاسین خواندن می گویند. (فرهنگ لغات عامیانه جمال زاده). || (اِ) یاسین مغربی؛ حرزی است که با سورهٔ یاسین و بعض ادعیه تدوین شده است: یاسین کنند حرز و امام زمان کشند. || نیز به معنی یا انسان میباشد. (از ناظم الاطباء). || بعض عرب و پاره ای ترکان آن را به مردم نام دهند.