نیک‌عهدی

[ عَ ] (حامص مرکب) وفای به عهد. (فرهنگ فارسی معین). وفاداری. نیک عهد بودن : اگرچه نیک عهدی پیشه می کرد جهان بدعهد بود اندیشه می کرد.نظامی.