[ رُلْ حَ سَ ] (اِخ) خان قنوجی (سید...). از پارسی گویان و ادبای قرن سیزدهم هجری هندوستان است. وی مدتی نور و زمانی کلیم تخلص میکرده، تذکرهٔ نگارستان سخن و کتاب النهج المقبول من شرایع الرسول از تألیفات اوست. او راست: چه کنی رنجه قدم بهر تماشای چمن داغهای جگرم بین که گلستان اینجاست. (از روز روشن ص ۵۷۷) (صبح گلشن ص ۳۴۱). و نیز رجوع به نگارستان سخن ص ۴۸۶ و شمع انجمن ص ۱۳۰ شود.