ناموجود

[ مَ / مُو ] (ص مرکب) مقابل موجود. معدوم : زمانی کز فلک زاید زمان نابوده چون باشد زمان بی جود او موجود و ناموجود بی مبدا. ناصرخسرو.

نباشنده

فرهنگ واژه‌های سره