(اِ) گیاهی است زینتی از تیرهٔ مرکبان که یکساله است و بوته اش ممکن است به ارتفاع ۱ تا ۲ متر نیز برسد. در حدود ۲۰۰ گونه دارد که اکثر دارای گلهای سفیدرنگ یا آبی هستند این گیاه بوسیلهٔ تخم هایش کشت و تکثیر میشود. مینای باغی. مینای دمشقی. عین البقر. صغیر گوزو. (از فرهنگ فارسی معین) (از لاروس) (از فرهنگ گیاهی بهرامی). - مینای آسمانی ؛ گونه ای مینا که آن را عَینون نیز گویند. (از فرهنگ گیاهی بهرامی) (از لکلرک). رجوع به عینون شود. - مینای چمنی ؛ گونه ای مینا که دارای گلهای سفیدرنگ و نسبتاً درشت است و جزء گیاهان زیبای زینتی است. زهرالربیع. زهراللؤلؤ. بابونج ابیض. مینا. گل مینا. (از واژه نامهٔ گیاهی) (از فرهنگ گیاهی بهرامی): سندس رومی در نارونان پوشاندند خرمن مینا بر بیدبنان افشاندند. منوچهری. هر کجا پوئی ز مینا خرمنی است هر کجا جوئی ز دیبا خرگهی.منوچهری. به محفلی که سخن گویم از عقیق لبش مرا چو غنچهٔ مینا گل از دهن ریزد. مفید بلخی (از آنندراج).