(اِ) گیاهی است زینتی از تیرهٔ
مرکبان که یکساله است و بوته اش ممکن
است به ارتفاع ۱ تا ۲ متر نیز برسد. در حدود
۲۰۰ گونه دارد که اکثر دارای گلهای
سفیدرنگ یا آبی هستند این گیاه بوسیلهٔ
تخم هایش کشت و تکثیر میشود. مینای
باغی. مینای دمشقی. عین البقر. صغیر گوزو.
(از فرهنگ فارسی معین) (از لاروس) (از
فرهنگ گیاهی بهرامی).
- مینای آسمانی ؛ گونه ای مینا که آن را
عَینون نیز گویند. (از فرهنگ گیاهی
بهرامی) (از لکلرک). رجوع به عینون شود.
- مینای چمنی ؛ گونه ای مینا که دارای
گلهای سفیدرنگ و نسبتاً درشت است و جزء
گیاهان زیبای زینتی است. زهرالربیع.
زهراللؤلؤ. بابونج ابیض. مینا. گل مینا. (از
واژه نامهٔ گیاهی) (از فرهنگ گیاهی
بهرامی):
سندس رومی در نارونان پوشاندند
خرمن مینا بر بیدبنان افشاندند.
منوچهری.
هر کجا پوئی ز مینا خرمنی است
هر کجا جوئی ز دیبا خرگهی.منوچهری.
به محفلی که سخن گویم از عقیق لبش
مرا چو غنچهٔ مینا گل از دهن ریزد.
مفید بلخی (از آنندراج).