مکافاة
معنی
[ مُ ] (ع مص) پاداش کردن. (منتهی
الارب). پاداش دادن کسی را و مانند کار وی
کردن. (از ناظم الاطباء). پاداش دادن. کِفاء.
|| کفایت کردن کسی را. (از اقرب الموارد).
|| (اِمص) کفایت و گویند رجوت
مکافاتک؛ ای کفایتک. (ناظم الاطباء) (از
اقرب الموارد). || مقابلهٔ نیکی بمثل آن یا
افزون برآن. (از اقرب الموارد). و رجوع به
مکافات و مکافأة شود.