[ مُ عَ دی ی ] (اِخ) ضمرةبن ضمرة. از بلغای عرب در زمان جاهلیت است. گویند کوتاه قامت و زشت روی بود و مثل معروف تسمع بالمعیدی خیر من أن تراه یا تسمع بالمعیدی لا أن تراه در حق اوست و اولین کسی که این جمله را بر زبان آورد نعمان منذربن ماءالسماء است. ضمرة از قبیله معد یا معیدبن عدنان بود و آب برکه های نعمان را آلوده می کرد و نعمان نمی توانست بر او دست یابد و از شجاعت وی در عجب بود. سرانجام وی را امان داد و ضمرة به حضور نعمان راه یافت اما به جهت قبح منظر و حقارت جثه مورد استخفاف نعمان واقع گردید و گفت تسمع بالمعیدی خیر من أن تراه . ضمرة وی را جواب داد مردانگی اشخاص را با پیمانه نمی سنجند بلکه «انما المرء باصغریه قلبه و لسانه ان قاتل قاتل بجنان و ان نطق نطق بلسان». (از ریحانة الادب ج ۵ ص ۳۴۸). و رجوع به همین مأخذ و فراید الادب المنجد و البیان و التبیین ج ۱ ص ۱۵۲ و ۲۰۱ و جمهرة الامثال و مجمع الامثال و نیز رجوع به معیدی شود.