[ مُ عَ ظْ ظَ مَ ] (ع ص) مؤنث مُعَظَّم. بزرگ و محترم. (ناظم الاطباء): در مشاعر معظمه و مواقف مکرمه و در جوار قدس کعبهٔ علیا عظم اللََّه قدرها به حضور هم شهریان... دعای اخلاص پیوند را تازه داشت و اقامت کرد. (منشآت خاقانی چ محمد روشن ص ۱۳۳). || صفت و لقب مکه است: مکهٔ معظمه. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).