[ مَ لَ حَ اَ ] (حامص‌ مرکب) عمل مصلحت‌انديش. || انديشيدن‌ دربارهٔ صلاح کار. به مصالح کار انديشه‌ گماشتن. خير و صلاح خويشتن در نظر گرفتن‌: چون مصلحت‌انديشی دور است ز درويشی‌ هم سينه پرآتش به هم ديده پرآب اولی. حافظ. و رجوع به مصلحت‌انديش شود.