[ مَ لَ حَ ] (ن‌مف مرکب) مطابق صلاح کار. بر وفق مصلحت و مقتضا. آميخته و توام با صواب و صلاح و خيرخواهی‌: دروغی مصلحت‌آميز به که‌ راستی فتنه‌انگيز. (گلستان چ فروغی ص‌20). ضرورت است به توبيخ با کسی گفتن‌ که پند مصلحت‌آميز کاربندش نيست. سعدی.