[ مُ ] (اِخ) ابن علی بن داودالحسینی ازبکی بخارائی، متولد سال ۱۰۵۰ و متوفی ۱۱۲۳ هـ . ق. مؤسس مدرسهٔ مرادیهٔ دمشق و مؤلف کتاب «المفردات القرآنیه» به عربی و فارسی و ترکی و مصنف «سلسلة الذهب فی السلوک والادب» است. در سمرقند به دنیا آمد، در سی سالگی پاهایش فلج شد به هندوستان مهاجرت کرد و به طریقت صوفیان نقشبندی پیوست. سپس به عراق و ایران و مکه و مصر سفر کرد، بعد از سال ۱۰۸۰ در دمشق سکونت گزید و در سال ۱۰۹۲ سفری به قسطنطنیه کرد و پس از پنج سال اقامت در آن شهر، از سلطان مصطفی خان اقطاعی در دمشق گرفت و بدانجا بازگشت و مدرسهٔ مرادیه و مسجد و مدرسهٔ نقشبندیه را در آنجا بنا و تأسیس کرد. و در آستانه درگذشت. (از الاعلام زرکلی ج ۸ ص ۸۲). رجوع به سلک الدرر ج ۴ ص ۱۲۹ و بروکلمان ج ۲ ص ۵۹۲ شود.