محیوک
معنی
[ مَ ] (ع ص) بافته : و رساله ای
در ذکر صحابه رضوان اللََّه علیهم که لمعه ای
است از بوارق بیان و حدائق بنان او عتبی در
اصل کتاب آورده است خطا و خطهٔ محاسن
بود و ربط کلام او چون خون در مفصل و
سحر محصل و وشی محیوک و تبر مسبوک.
(ترجمهٔ تاریخ یمینی نسخهٔ خطی کتابخانهٔ
دهخدا ص ۲۳۶).