سرانجام، پسین زمان، پایان روزگار
فرهنگ واژه‌های سره
سرانجام
[ خُ رِ رُ تَ ] (اِخ) نام محلی بوده در نزدیکی ری: سلطان از انبط برفت و بدر ری به آخر رستم فرود آمد، عباس به اردهن گریخت. (راحةالصدور).
لغت‌نامه دهخدا
پایان چَرب، آسایش و فراوانی
پسیندارو
[ خِ رُنْ نَ ] (اِخ) (اصطلاح فلک) نام یکی از ثوابت از قدر اول بر منتهای صورت نهر، و آن را ظلیم نیز نامند.
آنکه به عاقبت کاری بیندیشد و نتیجۀ آن را از پیش دریابد؛ عاقبت‌اندیش: آخر هر گریه آخر خنده‌ای‌ست / مرد آخربین مبارک بنده‌ای‌ست (مولوی: ۶۸).
فرهنگ فارسی عمید
[ خُ ] (نف مرکب) آنکه از دوستی نظر بسود و نفع دارد و بس.
[ خِ ] (حامص مرکب) صفت آخِربین.
(خِ رَ) [ ع. ] (اِ.) جهان دیگر، عقبی.
فرهنگ فارسی معین
کاربر گرامی، می‌توانید پیشنهاد خود را در مورد این واژه ارسال نمایید.