[ مَ ثِ ] (ع اِ) گناهها. جِ مَأثَم که مصدر میمی است به معنی اِثْم (غیاث) (آنندراج). جِ مأثم و مَاثَمَة. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا): اگر از راه مطالبات برخیزند هم ایشان به درجهٔ مثوبت عفو در رسند و هم ذمت من از قید مآثم آزاد گردد. (مرزبان نامه ص ۲۷۰). رجوع به مأثم شود.