[ گَ / گِ خُ ] (اِ مرکب) خدای گیهان. خدای گیتی. خداوند عالم. دارندهٔ جهان. || (اِخ) باری تعالی : ولیکن به نیروی گیهان خدای جهاندار نیکی ده رهنمای.فردوسی. چو فرمان خسرو نیارم به جای روان شرم دارد ز گیهان خدای.فردوسی. شب تیره را کس نماند بجای جز از چرخ و گیتی و گیهان خدای. فردوسی. || (اِ مرکب) پادشاه. امیر: ببستند او را همه دست و پای به پیش جهاندار گیهان خدای.دقیقی.