[ گَ ] (اِ) پاکار و پیشکار. (برهان قاطع) (ناظم الاطباء) (شرفنامه منیری) (مؤید الفضلاء). || سراب و آن شوره زمینی است در صحرا که از دور به آب میماند. (برهان قاطع) (آنندراج) (غیاث اللغات) (شرفنامه منیری) (فرهنگ شعوری). گوراب. (مجمع الفرس). ظاهراً در این معنی و معنی بعد مصحف کویر است. || در شرح نصاب به معنی زمین هموار است. (نصاب) (آنندراج). || مطلق صحرا. (برهان قاطع) (غیاث اللغات). رجوع به کویر شود.