[ گِ رَ / رُو تَ ] (مص مرکب) چیزی را که بر آن گرو بسته اند به حریف باختن. مغلوب شدن در بازی. مغلوب شدن در شرط: و بوصیت دعاگوی هرگز بگرو (شطرنج) نبازد تا قمار نشود و کراهیت شرع لازم نیاید. (راحةالصدور راوندی). چه خواهی ز چندین سر انداختن بدین گوی تا کی گرو باختن.نظامی. || گرو گذاشتن : تا بتوانی گرو مباز. (قابوسنامه).