[ گِ رِهْ کَ دَ ] (مص مرکب) بند کردن. استوار کردن : گنجه گره کرده گریبان من بی گرهی گنج عراق آن من.نظامی. || گره زدن : دشمن من این تن بدمهر مست کرده گره دامن بر دامنم. ناصرخسرو (دیوان ص ۲۷۹).