[ گِ رِهْ بَ زَ دَ ] (مص مرکب) کنایه از کر شدن و سخن نشنیدن. (برهان) (آنندراج) (انجمن آرا). || به حرف کسی توجه نکردن و ناشنیده انگاشتن. (مجموعهٔ مترادفات ص ۵۹). || کنایه از گوشمالی. (آنندراج) (مجموعهٔ مترادفات ص ۵۹).