گر داشتن

[ گَ تَ ] (مص مرکب) جوششی داشتن. جرب داشتن. مبتلا به گَر بودن : شکم چو بیش خوری بیش خواهد از تو طعام به خور مخارش ایرا که معده گر دارد. ناصرخسرو.