(ص) مردم رندپیشه و جماش و کوچه گرد و صاحب عربده و بدمست و لوند را گویند، و به این معنی به جای حرف ثانی، نون هم آمده است. (برهان). شخصی را گویند که رند و کوچه گرد باشد. (جهانگیری). مردم رند و آزاد کوچه گرد و مصاحب اوباش و خراباتی و معربد و باده پرست و زن پرست. (ناظم الاطباء). در جهانگیری و برهان به معنی رند و کوچه گرد آورده اند و آن خطاست، به جای «یا»، «نون» است به معنی مغلم و امردباز. (انجمن آرا) (آنندراج). رشیدی گوید این لغت تصحیف است و صحیح کنغال است. (از حاشیهٔ برهان چ معین). رجوع به کیغال و کنغال شود.