[ زَ / زِ یِ فَ صْ صا ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) ظاهراً ظرفی سفالین بوده است فصادان را که هنگام فصد، خون بیمار را در آن می ریختند و یا برای کشیدن خون از بدن چون مکنده ای به کار می بردند: کوزهٔ فصاد گشت سینهٔ او بهر آنک موضع هر مبضع است بر سر شریان او. خاقانی.